@jan1
Z przyjemnością odpowiem. Co do dat, to NASK powstał faktycznie w 1991 roku, ale email to jednak starszy protokół. Naukowcy mieli do tej formy komunikacji dostęp wcześniej, niekoniecznie w Polsce.
Co do tego dlaczego. Przede wszystkim protokół, a raczej protokoły emailowe powstały w zupełnie innych warunkach i niestety nie zostały zaprojektowane w sposób uwzględniający wymogi bezpieczeństwa i niezawodności. Jeśli chcesz pogłębić wiedzę w tym zakresie, to polecam dokumenty techniczne RFC, to nudna lektura, ale pouczająca. Sednem tego problemu jest brak wbudowanej weryfikacji tożsamości wysyłającego. Oczywiście, powstało z czasem wiele prób poprawienia czy uzupełnienia tego braku, ale wobec wymogu wstecznej kompatybilności słabo to się udaje. Owszem, trudniej dziś się pod kogoś podszyć niż kiedyś, ale nadal jest to nie tylko możliwe, ale wręcz szeroko wykorzystywane. Większość cyberzagrożeń ma wektor emailowy wbudowany.
To, oraz SPAM powoduje, że skrzynki pocztowe, jeśli mają spełniać swoje zadanie, muszą być dodatkowo chronione, czyli po prostu automat musi najpierw przeglądać ich zawartość, pod kątem zagrożeń i niechcianej korespondencji. Te automaty są zawodne, nie tylko zdarza się im przepuścić coś, co powinno być odfiltrowane ale, i to jest nawet gorsze, często nie przepuszczają całkowicie legalnych wiadomości. Nie ma uniwersalnego mechanizmu czy nawet wymogu raportowania działań takich filtrów, więc uczestnicy konwersacji nie muszą nawet wiedzieć że jest ona zakłócana. W skrajnym, ale coraz częściej spotykanym przypadku, w ogóle nie dochodzi do konwersacji, bo emaile lądują w czarnej dziurze.
Na koniec: nawet gdybym był osobą do której chcesz wysłać email, i gdybyś zdobył mój adres, co nie jest aż takie trudne, to żadna siła nie mogłaby zmusić mnie do reakcji. Spokojnie mógłbym twojego emaila skasować, nawet go nie czytając.
Dlatego ta forma komunikacji jest bardzo kiepską alternatywą dla form oficjalnych, choć oczywiście czasami też bardzo wygodną.
