Pewnego pięknego dnia dzwoni do mojej żony warszawski numer. Pan z zagranicznym akcentem przedstawia się jako pracownik pewnego banku, w którym to (szczęśliwie dla dzwoniącego) byliśmy z żoną kilka dni/tygodni wcześniej i zakładaliśmy konto.
Pan pyta żonę czy zna Agatę W..... i tutaj w sumie nie pamiętam o co chodziło z tą znajomością pani Agaty, ale miało to w jakiś sposób uwiarygodnić rozmówcę. Sens jednak całej wypowiedzi był taki, że ktoś właśnie próbuje wziąć na żonę kredyt. Oczywiście przerażenie w oczach, od razu widzę, że coś jest nie tak, bo żona biega jak kot z pęcherzem. Pan trafił na podatny grunt w związku z ostatnią wizytą w tym banku i cofnięciem zastrzeżenia peselu na moment.
Przysłuchałem się rozmowie i od razu zaświeciła się ostrzegawcza lampka. Poprosiłem żonę aby się rozłączyła, skoro to bank, to na pewno zadzwoni raz jeszcze. No i zadzwonił za moment, ale żona już spokojna i poinformowana o możliwym oszustwie, na spokojnie poprosiła pana o zweryfikowanie się poprzez aplikację banku. No i tutaj rozmowa szybko się zakończyła.
Traf chciał, że ten sam człowiek tydzień później dodzwonił się do mnie z tym samym pytaniem - czy znam Agatę W.....? Ja mówię że nie znam ale moja żona zna. 🙂 Pan się mocno zdziwił, a ja mu mówię, że dzwonił już w tej sprawie do niej i stąd wiem, że zna Agatę. Pan na to że niemożliwe, a ja że jednak możliwe.
No i tutaj też rozmowa się już szybko zakończyła.
